Warnercommunicatie

Scholieren die protesteren tegen de trage acties die klimaatverandering moeten voorkomen of in ieder geval doen dempen en daarmee opkomen voor hun leefbare toekomst verdienen aandacht en lof. Of het helpt is zeer de vraag. Er doemt een ongekende paradox.Blijft het bij één keer demonstreren? Want zo’n actie zet natuurlijk geen zoden aan de dijk vanwege de immens ingewikkelde transitie die nodig is en waarvan we niet eens weten of deze zal werken, want vooralsnog warmen we voorlopig nog

Anderhalf jaar geleden schreef ik over mijn vermoeden dat er en nieuwe aandoening onderweg was: breinaids. Een mankement aan de hersenen als gevolg van overbelasting. Heden ten dage is er een opmars van burn-out te constateren. Als dit geen modeverschijnsel is, is ook hier sprake van een vorm van overbelasting. Tegelijk is het aantal verwarde mensen, die als zodanig in het openbaar tot raar gedrag  komen in de maatschappij, in een paar jaar verdubbeld van ongeveer 40.000 naar 80.000. Als

Ingewikkelde kwesties weergeven met een alledaags beeld kan heel verhelderend werken. Cartoons zijn hiervan een goed voorbeeld. Zelf probeer ik eerst de essenties van complificaties te ontdekken om deze vervolgens tot een algemeen bekend beeld om te zetten.Neem de grote ongelijkheid in de wereld als het gaat om de verhoudingen aangaande leven en welzijn, die we terugvinden in bezit van geld {rijkdom en armoede} of eten {overdaad en honger}.Het is klinkklaar dat wij in wat we het westen

Wat ik mis in de klimaatdiscussie is voor gelovigen de rol van God/Allah. Als we een dreiging zien van de ondergang van de mensheid of in ieder geval grootschalige rampen, dan zijn er twee mogelijkheden. Of de schepper voert een plan uit ter boetedoening van een zondige mensheid of hij bemoeit zich er in het geheel niet mee. Is het een straf zoals de verdrinking ten tijde van Noach? Geen woord hierover. Als het Hem koud laat, kunnen gelovigen ook niet vrolijk worden. Hij laat de mensheid